Premierowo na Netflix
KAMIENIE NA SZANIEC
Film jest adaptacją napisanej jeszcze w czasie okupacji niemieckiej (1943) książki Aleksandra Kamińskiego. Opowiada on o losach grupy warszawskich harcerzy, którzy w momencie wybuchu II wojny światowej wchodzili w okres dorosłości, i których wojna postawiła przed trudnymi wyborami. Głównymi bohaterami są trzej przyjaciele – członkowie Chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów Jan Bytnar ps. „Rudy”, Tadeusz Zawadzki ps. „Zośka” oraz Aleksy Dawidowski ps. „Alek”.
Akcja filmu toczy się wokół kształtowania się Szarych Szeregów oraz włączania Grup Szturmowych w działalność dywersyjną Kedywu Komendy Głównej Armii Krajowej. Najwięcej miejsca poświęcono wątkom aresztowania i przesłuchiwania „Rudego” przez funkcjonariuszy warszawskiego Gestapo, Herberta Schulza i Ewalda Langego (te role zagrali niemieccy aktorzy Heiko Raulin i Wolfgang Boos), oraz zorganizowanej przez Tadeusza Zawadzkiego akcji odbicia Bytnara i przewożonych wraz z nim 20 więźniów pod Arsenałem. Film kończy się sceną śmierci „Zośki” w akcji pod Sieczychami.
Reżyser podzielił „Kamienie na szaniec” na trzy części[4]. Pierwsza z nich to film obyczajowy, kiedy bohaterowie stają przed wyborem, czy brać udział w walce zbrojnej. Pokazano w niej organizowane przez harcerzy akcje „małego sabotażu” (m.in. rozpylenie gazu w kinie „Atlantic”, ściągnięcie z jednego z gmachów hitlerowskich flag i zastąpienie ich polskimi, zawieszenie kukły niemieckiego żołnierza na ulicznej latarni), próby zdobywania broni, a także – po podporządkowaniu Grup Szturmowych Kedywowi – szkolenie wojskowe i składaną w lesie przysięgę. W tle można zobaczyć codzienność okupowanej Warszawy, m.in. „Zośka” i „Rudy” są świadkami jednej z ulicznych egzekucji przeprowadzonej przez Niemców pod kościołem św. Marcina. W filmie pokazano również domy rodzinne dwóch głównych bohaterów.
